Simone Derksen (51)
Denkt een mening te kunnen hebben over FC Twente.
Maar slaat vast de plank mis (Of legt de bal voor open doel).

“Kö’j bier schoev’n.” (“Kun je bier -op de tribune- doorschuiven?”) Dat was de vraag aan mijn toen twaalfjarige zoon. Ja, dat kon hij wel. Dus mocht hij op zaterdagavond mee naar FC Twente. Met de vader van een vriendje, de kameraden van deze man en zijn andere twee zonen. Het werd de avond van zijn (sport)- leven. Sjaal om de nek, in formatie op de fiets naar het stadion. Bij terugkomst had hij ogen op steeltjes. Ja: er was bier gedronken. En fris, voor de jongens. Er werd gezongen, geschreeuwd, geanalyseerd. Voor, tijdens en na de wedstrijd. Ze zaten op de tribune, boven vak P. “Ik ben geen vak P-lid meer” zei de vader. “Mijn jongens zijn er te jong voor. Maar op een dag..”. Deze man heeft een rood hart, en een hart van goud.

Zo goed: jonge fans binden aan jouw club!
Het was niet de eerste keer dat zoon het stadion binnenging. Op zijn vierde verjaardag werd hij lid van de Kidsclub van FC Twente. Hij werd ingeloot om als voetballertje mee te lopen aan de hand van een FC Twente-speler en begeleidde Ruiz op het veld. Bryan Ruiz ja! Door AA Gent in 2006, samen met nog een speler, gekocht voor € 391.000. In 2009 kocht FC Twente de speler voor € 5.000.000 om hem in 2011 voor € 12.000.000 weer te verkopen (bron Wikipedia). Het zijn bedragen, we dwalen af. Die Kidsclub was (is) fantastisch. Er werden persconferenties georganiseerd
waar de kinderen met één van hun ouders vragen konden stellen aan spelers zoals Douglas en Stam. Op deze woensdag(werk)middag waren er opvallend veel vaders met hun zoon aanwezig. De vragen aan Douglas waren interessant, zijn antwoorden, toen nog in gebrekkig Nederlands, erg indrukwekkend. Opgegroeid in São Paulo, Brazilië. Met twee hard werkende ouders, die veel van huis waren. Douglas, zijn broers en zus, leefden veelal op straat. Hij ging niet naar school, van zijn vrienden belandde een groot aantal in de criminaliteit en overleefde dat niet. “Ga naar school”, gaf hij de jonge fans mee. Douglas gaf in september 2010 aan de Nederlandse nationaliteit te willen hebben, zo kon hij uitkomen voor het Nederlandse elftal. November 2011 ontving hij zijn Nederlands paspoort van de Enschede burgemeester. In 2013 vertrok hij, transfervrij, naar Moskou. Nooit opgesteld in het Nederlandse elftal.

BSC Unisson
Voetbal: ‘u en ik’ hadden het er al eerder over. Ook in Boekelo geeft het verbondenheid én is het een heet hangijzer. Weet u nog: de erfenis van de twee broers in 2012? De vrijgezelle mannen (zo spaar je geld) lieten drie sport- muziekverenigingen in Boekelo een legaat (erfenis) met een waarde van circa € 1.250.000 na. Het legaat bestond onder andere uit een aantal huizen, stukken grond én een aanzienlijk geldbedrag. Door het Stichtingsbestuur is alles liquide gemaakt (in geld omgezet). Elk van de drie verenigingen krijgt 1/8 van de opbrengst van de erfenis. Echter: het verkrijgen van de erfenis ging niet zonder slag of stoot. De broers regeerden vanuit hun graf. BSC Unisson is sinds 2002 een fusieclub. VV Unisson werd opgericht in 1919, BSC in 1945. Ze stonden soms letterlijk tegenover elkaar. Anno 2002 was de tijd voor een fusie gelukkig rijp. En had bijna elke Boekeloër zich ermee verzoend. De gebroeders N. eisten echter na hun dood, als tegenprestatie voor deze erfenis, dat de voetbalvereniging moest gaan voldoen aan de volgende eis: ‘‘De vlag van de vereniging is horizontaal rood-zwart met de aanduiding ‘VV’ of ‘SV Unisson’. De vermelding ‘BSC’ was dus niet gewenst. Au. Tijdens een ingelaste ledenvergadering ging men uiteindelijk akkoord met de acceptatie van de erfenis. Gymvereniging Unisson moest nog beloven de naam tot in de eeuwigheid te dragen. ‘Dat beloofden zij’.

Er werd gedacht in creatieve oplossingen om aan de eisen van de broers te doen. Wat was legaal? Hoeveel principes heb je? Wanneer doe je het goed? Eerlijk gezegd vind ik het niet de meest sportieve erfenis. Ik sta niet graag in de (sport)schoenen van bestuurders en/of vrijwilligers van deze club. Ze steken (wel) de handen uit de mouwen, maar krijgen voornamelijk de wind van voren.Toch ben ik benieuwd naar hoe de vlag er nu bij hangt. Het is mij verder eigenlijk ontgaan.

‘Hij’ ligt nog op de plank
Op het moment van schrijven is het 22 mei 2016. FC Twente gaat de degradatie aanvechten. Er is hoop. Hoe bizar ik het gegoochel met geld ook vind, ook ik werd geraakt door het worden verbannen uit de Eredivisie. Ook dit jaar bleven supporters en sponsoren achter de club staan. Het puntenverlies, de boetes, de vechtlust, de FC Twente-mars en de soap die doorgaat.

Ik hoorde ook het telefonische interview met wethouder financiën/locoburgemeester, Eelco Eerenberg, bij TV Enschede FM. “Hoe staat het met de garantstelling van de gemeente”, vraagt de verslaggever op 19 mei. “Hij ligt nog op de plank. Dus hij ligt klaar. Twente kan zich melden met ‘Doe mij die 32-miljoen’. Mits ze aan alle 30 voorwaarden voldoen”, zo sprak Eerenberg. Eerlijk gezegd werd ik er een beetje misselijk van. Ja, het is slechts een garantiestelling voor 15 miljoen euro (de al eerder verstrekte lening van 17 miljoen wordt door de gemeente Enschede eerst afgelost). Maar toch nog € 15.000.000 risicovol investeren. Dat betekent dat we ‘voor dat geld dat blijkbaar op de plank ligt’, (visualiseert u dat even) in Enschede 300 gezinnen die in armoede leven elk € 50.000 kunnen schenken. En dus een ander leven kunnen bieden. Maar ach: waar hebben we het over? Voetbal. Het is toch maar een spelletje?**

* Oud en vertrouwd: de voetnoot. Voetbal kost geld en levert veel voor de hele regio op. Banen, economische geldstromen, clubliefde. Rendement of onbetaalbaar? Een dilemma. ‘En met de kennis van nu..’
** Reactie gemeente Enschede 24 mei 2016; “Mogelijk was het taalgebruik van de heer Eerenberg te populair van toon. Dit leidt af van de kern van het totaalpakket waarvan de garantstelling onderdeel is. FC Twente willen we op een gezonde manier een doorstart laten maken waarbij het voor ons als gemeente van belang is om dit op een manier te doen die goed is voor heel Enschede.“